We wstępie do "Tajnego agenta", napisanym w roku 1920 (a więc już po rewolucji bolszewickiej w Rosji) Conrad podkreśla "brzydotę środowiska i nędzę moralną fabuły", które stały sie powodem krytyki tej powieści. Dalej polski emigrant wyjaśnia, że jego celem nie było zaszokowanie czytelników "pospolitą brzydotą". Jego cel był inny. Chodziło o ukazanie "zbrodniczej daremności tego wszystkiego - doktryny, akcji, mentalności, i (...) nikczemności owej na wpół wariackiej pozy bezwstydnego oszusta, który wyzyskuje dotkliwa nędzę i namiętną łatwowierność rodzaju ludzkiego... ".
Wszystko to bardzo dobrze pasuje do tego, co pokazano w "Jeźdźcu imieniem Śmierć".