Scenografowie zbudowali niedaleko Orenburga (Rosja) prawdziwych rozmiarów fortecę Bielogorskiego, która po zakończeniu zdjęć została przekształcona w Muzeum Etnograficzne i Krajobrazowe Kazaków z Orenburga.
Przed wybraniem planów zdjęciowych scenografowie Aleksandr Tolkachyov i Władimir Jermakow obejrzeli ponad 40 lokalizacji w okolicach St. Petersburga i Orenburga (Rosja).
Dla potrzeb filmu wykonano ponad 2000 kostiumów, w tym wiele dodatków, takich jak dekoracje głowy, rękawiczki i inne. Wszystkie powstały przy niezwykłej dbałości o zgodność z prawdą historyczną.
W scenie szturmu na fortecę udział wzięło około 1500 jeźdźców, ale ucharakteryzowanie wszystkich statystów zajęłoby wiele dni. Dlatego też wszyscy okoliczni mężczyźni, którzy chcieli wziąć udział w scenach szturmu, zapuszczali brody, gdyż statysta z brodą dostawał o 15 rubli więcej za dzień zdjęciowy, niż statysta ogolony.
Jesienne sceny kręcono w listopadzie, przy temperaturze minus 20 stopni.
Najciekawsze kostiumy zostały zaprezentowane na wystawie "Honorowy Obywatel Teatru", która miała miejsce w Muzeum Sztuk Pięknych im. Puszkina jesienią 1999 roku.
Na potrzeby filmu powstały 132 budynki.
Sanie, którymi caryca Katarzyna II rusza na kulig w chwili spotkania z Maszą zostały stworzone według prototypu znalezionego w Carskim Siodle. Były one jednym z kosztowniejszych i trudniejszych do wykonanie rekwizytów.
Podczas kręcenia scen w plenerach panował taki mróz, że najdoskonalsze francuskie kamery zamarzały po 15 minutach pracy. Trzy kamery były ogrzewane na zmianę w domach, gdzie elektrycy trzymali swe najsilniejsze, cały czas włączone reflektory.